میکروسکوپ های گوهرشناسی – قسمت اول

گوهرشناسان غالبا از میکروسکوپ هایی با دوربین دوچشمی استفاده می کنند که این میکروسکوپ ها خاصیت بزرگنمایی بین 10 تا 90 مرتبه بزرگتر را دارند. در بیشتر اوقات بزرگنمایی 45x برای انجام عملیات های روزانه کفایت می کند. این میکروسکوپ های دوربین دو چشمی یکی از گران ترین تجهیزات آزمایشگاه های استاندارد گوهرشناسی است. هنگامیکه از آنها به درستی نگهداری شود، وسیله ای است که طول عمر طولانی داشته و ارزش سرمایه گذاری را خواهد داشت.

برخی از میکروسکوپ های دوربین دو چشمی خصوصیت بزرگنمایی نداشته و بسیار ارزان قیمت می باشند. به طور معمول حدود بزرگنمایی در استفاده از میکروسکوپ به ترتیب از 10 به 30 و سپس 60 است. برای این مراتب بزرگنمایی، دوربین های چشمی باید برای دید بهتر جابه جا شوند.

یک میکروسکوپ گوهرشناسی خوب باید حداقل مجهز به یک صفحه نورانی،یک صفحه تاریک، یک منبع نور در بالا بوده و خیلی بهتر است که یک عدسی قابل تنظیم نیز داشته باشد. همچنین وجود یک نگهدارنده مناسب سنگ نیز بسیار حائز اهمیت است.

 

انواع نوردهی در میکروسکوپ

غالب میکروسکوپ ها انواع گوناگونی از چراغ ها را دارند که هر کدام برای روش های خاصی مورد استفاده قرار می گیرند و ویژگی های خاص خود را دارند.

 

1. نوردهی سوزنی

یک میکروسکوپ گوهرشناسی خوب باید یک دیاگرام قابل تنظیم داشته که به فرد این امکان را بدهد که منبع نور را با بستن دیاگرام کمتر کرده و نوری سوزنی و بسیار اندک را به گوهرشناس بدهد. این نور کمک می کند تا خطوط منحنی و دیگر ساختار درونی سنگ قیمتی، به آسانی مشخص شود. باز کردن دیاگرام تنها میزانی کمتر از قطر سنگ، را روش سایه گویند.

1. نوردهی در سطح نورانی

زمانیکه نور از زیر به صورت مستقیم به سنگ بتابد، ادخال ها (ناخالصی ها) و خطوط منحنی به همان نسبتی که شی تیره ای را بر روی پس زمینه روشن قرار بدهیم، دیده می شود. این روش نوردهی معمولا با نوردهی سوزنی اتفاق می افتد.

1.  نوردهی در زمینه تیره

نوردهی در زمینه تیره یکی از متداول ترین شیوه های نوردهی علم گوهرشناسی است. یک زمینه تیره، نور روشن را پوشانده و سبب می شود که نور قبل از اینکه به گوهر برسد، بازتاب یابد. هنگامیکه از این روش استفاده می کنیم، ادخال ها و ناخالصی ها با توجه به سطح تیره ای که ایجاد کردیم، بیشتر نمایان می شوند.