سیاه‌نمایی علیه دولت تا کجا ادامه می‌یابد؟
بخشی از هر سخنرانی رییس جمهوری درحالی که کشور درگیر جنگ اقتصادی و کروناست به درخواست از جناح‌های سیاسی و رقبای انتخاباتی برای پایان دادن به سیاه‌نمایی‌ها اختصاص می یابد؛ پرسش بی‌پاسخ اما آن است که روند سیاه‌نمایی تا کجا ادامه خواهد یافت و روحانی چقدر باید این درخواست را مطرح کند؟
به گزارش سایت طلا ، «عده‌ای انگار آفریده شده‌اند که فقط نقد کنند»، این جمله را می‌توان مهم‌ترین جمله سخنرانی روز چهارشنبه حجت الاسلام «حسن روحانی» در جلسه هیات دولت دانست. واکنشی طبیعی به سیل هجمه‌ها علیه دولت. هجمه‌هایی که این روزها به زردترین شکل ممکن هم دنبال می‌شود. گروهی در بازدیدهای سرزده و میدانی «هل من مبارز» با کرونا می‌طلبند به بهانه بودن در کنار کادر درمان، پروتکل‌های تاکیدی همان کادر درمان را زیر پا می‌گذارند و بعد دولت و رییس جمهوری را به دلیل دوری از چنین رفتارهایی مورد انتقاد قرار می‌دهند. گرچه دولت تلاش کرده است که همواره بر مسیر عقلانیت حرکت کند اما این نوع اقدامات تمرکز و توان از دولت می‌گیرد و هربار جریان رسانه‌ای تازه علیه دولت به نوعی دستاوردهای آن را به حاشیه می‌برد و این در حالی است که دولت حتی در همین جنگ شدید اقتصادی و اَبَرتحریم‌ها علیه ایران؛ توانسته است در حوزه‌های بسیاری اقدامات بزرگ و ماندگار انجام دهد.
قوه اجرایی تمرکز می‌خواهد
حجت الاسلام حسن روحانی در حاشیه جلسه هیات دولت و در حالی که سخنان وی به عنوان مقام عالی اجرایی کشور در بسیاری از رسانه‌های بین المللی بازتاب می‌یابد؛ از منتقدان و مخالفان دولت می‌خواهد دستکم تا زمان پایان کرونا سدی بر سیل انتقادات خود علیه دولت ببندند زیرا چنین سیلی امید و اعتماد مردم را نه به دولت دوازدهم بلکه به کل نظام با خود خواهد برد. رییس جمهوری در این زمینه تاکید می‌کند: «من از همه خواهش می‌کنم که سیاه‌نمایی و تخریب دولت را لااقل تا پایان کرونا تعطیل کنیم. حالا الان که کرونا و تحریم را باهم داریم اما لااقل تا پایان کرونا سیاه‌نمایی را کنار بگذاریم. والله، بالله هرچه اختلاف ما بیشتر شود، دشمن بیشتر استفاده می‌کند. این‌همه «رحما بینهم» را از قرآن شنیدیم، پس با خودمان مهربان باشیم و «اشدا علی الکفار» شویم، یعنی فریاد خود را به سر آمریکا بکشیم.»
کار برای رییس جمهوری را به قدری دشوار کرده‌اند که در تکرار هشدارهای خود درباره این میزان سیاه‌نمایی در کشور قسم جلاله یاد می کند و منتقدان را به قرآن ارجاع می‌دهد که آنکه باید مورد سرزنش قرار گیرد؛ رییس جمهوری آمریکا «دونالد ترامپ» است. برای رییس قوه مجریه اداره کشور در شرایطی که کرونا و تحریم باهم به اقتصاد بیمار ایران هجوم آورده اند؛ به اندازه کافی دشوار است و افزودن بار انتقادات اغلب سیاسی و جناحی به این دشواری نمی‌تواند سیره قرآنی«رحما بینهم» باشد. رییس جمهوری در توضیح بخشی از این دشواری دولت و دولتمردان گفت: «هیچ مسوول یک ساعت هم دولتی در این شرایط دست روی دست نگذاشته و من این را می‌بینم. شرایط، جنگی است و همه دارند کار می‌کنند که وضعیت بهتر شود. از صبح کار که خود را آغاز می‌کنند به دنبال بهبود شرایط هستند.»
این همه تلاش اما زمانی که عده‌ای به عمد آن را نادیده گرفته و حتی در راستای عکس آن؛ دولت را بی‌توجه به امور نشان می‌دهند، تمرکز مورد نیاز را برای ادامه کار از وزرای کابینه تا معاونان دولت می‌گیرد و کار را از آنچه هست برای آنان دشوارتر می‌کند.
بگویند چه کرده‌اند؟
عملکرد منتقدان و رقبای سیاسی، موضوع مهم دیگری بود که سرانجام رییس جمهوری در سخنان روز چهارشنبه خود به آن اشاره کرد و گلایه‌مند گفت: «یک عده گویا کلا مسوولیت خود را نقد کردن می‌بینند. انگار که خداوند آنان را خلق کرده که نقد کنند. البته نقد کردن خوب است منتها فقط نقد کردن؟ هیچ کاری دیگری نمی‌شود کرد؟ هیچ کمکی نمی‌شود انجام داد؟ لااقل در کنار نقد بگویند که اول خودشان چه کرده‌اند؟ هم‌حزبی‌ها و همفکران خودشان چه کرده‌اند؟ این را هم بگویند.»
شاید لازم باشد گروهی که این روزهای کرونایی را علیرغم هشدارهای ستاد مقابله با کرونا درباره سفرهای غیرضروری، به بازدیدهای به اصطلاح میدانی مشغول هستند، توضیح دهند که دستاورد خودشان در راستای تسهیل امور کشور کدام مصوبه، طرح و لایحه بوده و آیا حاشیه های ناتمامی از جنس دناپلاس و وام های ضروری، اساسا امکان رسیدگی به امور مهم را داده است؟
بیشینه منتقدان امروز رییس جمهوری از حامیان تمام قد دولتی بودند که با در اختیار داشتن منابع مالی گسترده حاصل از فروش نفت (۱۱۸ میلیارد و ۸۶۱ میلیون دلار در سال ۹۰)، رکورد رکود و بیکار و تورم را هم در اختیار داشتند بی آنکه انتقادی از سوی همراهان خود دریافت کنند و برای ۶ قطعنامه الزام آوری که هنوز هم بر سر مردم سنگینی می کند پاسخگو باشند؛ این همفکران هم باید درباره عملکرد خود طی سالهای گذشته توضیح دهند.
از آمارها با مردم سخن بگوییم
دستاوردهای دولت و سفارش موکد رییس جمهوری به تبیین آن‌ها هم یکی از محورهای ثابت سخنرانی‌هاست. روز چهارشنبه در جلسه هیات دولت هم بار دیگر این موضوع مورد توجه حجت الاسلام روحانی قرار گرفت. پرداخت ۲۱ هزار میلیارد تومان به گندم‌کاران در سالی که منابع و درآمدهای دولت به پایین‌ترین میزان خود رسیده است، قرار گرفتن ۲ میلیون و ۸۰۰هزار نفر از روستاییان تحت پوشش بیمه، برق رسانی به ۳۲ هزار روستا در کشور، تامین آب روستایی سالم پایدار برای بیش از ۱۰ میلیون نفر، افتتاح روزانه ۱۱ کلاس روستایی برای دانش‌آموزان، نمونه هایی از دستاوردهایی است که رییس دولت در این نشست به آن‌ها اشاره کرد.
رییس جمهوری در هربار اعلام دستاورد تازه دولت و اقدامات زیرساختی آن، یک هدف مشخص را دنبال می‌کند و آن ایجاد امیدواری میان مردم است. موضوعی که گروهی در هیاهوی میدان خوانی برای دولت آن را فراموش کرده‌اند. برای رقبای سیاسی دولت که تاختن بر قوه مجریه را حتی به قیمت ایستادن در مسیل و زلزله هم پی می‌گیرند موضوع امید مردم و اعتماد حاصل از آن امید در رده چندم اولویت قرار دارد و شاید به همین دلیل است که رفتار عقلایی دولت در مقابله با کرونا را برنمی‌تابند. گرچه اقناع این گروه به ویژه آنکه نفع آن‌ها در قانع نشدن باشد، توضیح دلایل لغو برخی جلسات چندان مفید نخواهد بود اما رییس جمهوری روز چهارشنبه تلاش کرد به صورت ضمنی و با بهره گیری از استعاره و تشبیه این دلایل و موضع خود را درباره لغو جلسه سران قوا توضیح دهد.
وی گفت: «من هرگاه شک داشتم که جلسه‌ای را برگزار کنم یا نه؟ سمیناری باشد یا نه؟ اجتماعی تشکیل شود یا نه؟ از ستاد ملی مقابله با کرونا پرسیدم و هرچه گفتند، عمل کردم. این وظیفه شرعی، قانونی و عقلانی ماست. کسی نمی‌تواند برود در مسیل بایستد، در حالی که صدای سیل را هم می‌شنود و بعد بگوید می‌ترسی وسط رودخانه بایستی؟ من نمی‌ترسم. خب نترس بایست تا آب بیاید و ببردت!»
این تن دادن به «بردن» یا ابتلای احتمالی به کرونا، شاید برای برخی وسیله خودنمایی سیاسی باشد اما برای رییس دولتی که میانه جنگ سخت اقتصادی و پاندمی پیچیده کرونا ایستاده و در حال مبارزه با تمام مشکلات است، نمی‌تواند موضوعی عقلایی و یا حتی شرعی باشد و دولت روحانی تلاش می‌کند که در مسیر عقل و تدبیر گام بردارد.
