غیرفعال کردن کروناویروس با تزریق مواد شیمیایی به ماسک/نشانه‌های بیماری پوستی در بیماران مبتلا به کووید-۱۹
دانشمندان آمریکایی در پژوهش جدید خود دریافتند که تزریق برخی از مواد شیمیایی ضد ویروسی می‌تواند به ماسک کمک کند تا قطرات تنفسی حاوی کروناویروس را از بین ببرد.
به گزارش سایت طلا ، دانشمندان آمریکایی در پژوهش جدید خود نشان داده‌اند که ماسک معمولی با تزریق مواد شیمیایی ضد ویروسی می‌تواند قابلیت غیرفعال کردن کروناویروس را پیدا کند.
دانشمندان در این پژوهش، لایه‌ای از پلی‌آنیلین را با اسید فسفریک و نمک مس پوشاندند. پلی‌آنیلین، برای ساخت ماسک‌های معمولی به کار می‌رود.
این لایه شیمیایی ضد ویروس، به قطرات تنفسی که حاوی ویروس هستند، حمله می‌کند تا عفونت کمتری به کاربر منتقل شود.
لایه شیمیایی که در این پژوهش ابداع شده است، می‌تواند به بهبود ماسک‌های معمولی که قابلیت پیشگیری از انتشار قطرات حاوی ویروس را ندارند، کمک کند.
"ژیاژینگ هوانگ" (Jiaxing Huang)، سرپرست این پژوهش گفت: ماسک‌ها شاید مهم‌ترین بخش از تجهیزات محافظتی شخصی باشند که برای مقابله با همه‌گیری کووید-19 به کار می‌روند. ماسک نه تنها از کاربر خود محافظت می‌کند، بلکه به محافظت از افرادی می‌پردازد که با کاربر مواجه می‌شوند.
اگرچه ماسک‌ها نقش مهمی در جلوگیری از انتشار قطرات تنفسی دارند اما گاهی بسیاری از قطرات حاوی کروناویروس می‌توانند فرار کنند و بیماری را به صورت مستقیم یا غیرمستقیم به دیگران انتقال دهند.
هدف هوانگ و گروهش این است که قطرات تنفسی فراری را تغییر دهند تا ویروس‌ها به سرعت غیرفعال شوند. آنها در بررسی خود به ارزیابی عوامل مولکولی ضد ویروسی پرداختند که می‌توانند در قطرات فراری حل شوند.
این گروه پژوهشی پس از انجام دادن چندین آزمایش، دو ماده شیمیایی ضد ویروسی شناخته شده یعنی اسید فسفریک و نمک مس را انتخاب کردند.
استفاده از این دو ماده توانست یک محیط شیمیایی را ایجاد کند که به کروناویروس آسیب می‌رساند.
نشانه‌های بیماری پوستی در بیماران مبتلا به کووید-۱۹
پژوهشگران آمریکایی در بررسی جدید خود، نشانه‌های مربوط به بیماری‌های پوستی متفاوت را در بیماران مبتلا به کووید-۱۹ ارزیابی کردند.
بررسی جدید پژوهشگران آمریکایی نشان می‌دهد که برخی از بیماران مبتلا به کووید-۱۹ پس از برطرف شدن عفونت، از مشکلات پوستی مداوم رنج می‌برند. پژوهشگران در بررسی بیماران بهبود یافته کووید-۱۹ دریافتند که نشانه‌های بیماری در آنها به طور کامل بهبود نمی‌یابد.
این گروه پژوهشی در این پروژه، حدود ۱۰۰ بیمار بهبود یافته کووید-۱۹ را که نشانه‌های بیماری پوستی در آنها وجود داشت، مورد بررسی قرار دادند و مدت زمان باقی ماندن نشانه‌ها را نیز ارزیابی کردند.
مدت زمان باقی ماندن نشانه‌های بیماری در میان افراد مورد بررسی، به صورت میانگین ۱۲ روز بود. بیماری‌هایی مانند موربیلیفرم و کهیر، به ترتیب هفت و چهار روز در بیمارانی که کووید-۱۹ آنها تایید شده بود، باقی ماندند و حداکثر زمان باقی ماندن آنها ۲۸ روز بود. اختلال "پاپولواسکواموس"(Papulosquamous) به صورت میانگین ۲۰ روز طول کشید. "سرماسوزک"(chilblains) که به قرمز شدن انگشتان دست و پا می‌انجامد و در این مورد خاص، "COVID toes" نامیده می‌شود، ۱۵ روز در بیمار مشکوک به کووید-۱۹ و ۱۰ روز در بیماری که کووید-۱۹ او تایید شده بود، باقی ماند اما نشانه‌های این بیماری در شش نفر از بیماران، حداقل ۶۰ روز و در دو بیمار که کووید-۱۹ آنها تایید شده بود، ۱۳۰ روز باقی ماند.
"اسثر فریمن"(Esther Freeman)، از پژوهشگران این پروژه گفت: یافته‌های ما، بیمارانی را نشان می‌دهد که نشانه‌های بیماری پوستی ناشی از کووید-۱۹ به خصوص COVID toes را در خود دارند. یافته‌های این پژوهش، آگاهی ما را در مورد اثرات بلندمدت کووید-۱۹ در اندام‌های متفاوت بدن افزایش می‌دهد. پوست می‌تواند روزنه‌ای برای ورود التهاب به درون بدن باشد. ما به پزشکان توصیه می‌کنیم که نشانه‌های بیماری پوستی را در بیماران مبتلا به کووید-۱۹ مورد ارزیابی قرار دهند.
