ستاره ایتالیایی سینما، کلودیا کاردیناله، درگذشت
کلودیا کاردیناله، ستاره پردهٔ نقرهای ایتالیا که در آثار کارگردانانی چون فدریکو فلینی، لوکینو ویسکونتی و سرجیو لئونه ایفای نقش کرده بود، در سن ۸۷ سالگی در شهری در نزدیکی پاریس، فرانسه، درگذشت.
به گزارش سایت طلا،کاردیناله در سال ۱۹۳۸ در تونس از والدینی سیسیلی متولد شد و در برخی از مشهورترین فیلمهای دهههای ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ هنرنمایی کرد.
نماینده این بازیگر برجسته سینما به خبرگزاری فرانسه گفت که او در نمورس، نزدیک پاریس، درگذشت. لوران ساوری در بیانیهای گفت: او میراث زنی آزاد و الهامبخش را هم بهعنوان یک زن و هم بهعنوان یک هنرمند برای ما به یادگار گذاشت.
کاردیناله که پس از پیروزی در یک مسابقهٔ زیبایی وارد حرفه بازیگری شد، در بیش از پنج دهه در بیش از ۱۰۰ فیلم ظاهر شد. او با نگاه نافذ و اغواگرش تماشاگران سراسر جهان را شیفتهٔ خود کرد و الهامبخش فیلمسازان شد.
کاردیناله بیش از هر چیز بهخاطر بازی در فیلمهای «هشت و نیم» اثر فلینی، «یوزپلنگ» ساختهٔ ویسکونتی و «روزی روزگاری در غرب» به کارگردانی لئونه شناخته میشود.
او با کارگردانان برجستهای در سراسر اروپا و هالیوود همکاری داشت و در کنار بازیگرانی چون مارچلو ماسترویانی، برت لنکستر، آلن دلون و هنری فوندا ایفای نقش کرد.
در آغاز حرفهٔ بازیگریاش، کاردیناله با نقشهای مکمل تأثیرات مهمی در صنعت سینما بر جای گذاشت. برای مثال، در میان مجموعهای از بازیهای شگفتانگیز در فیلم «روکو و برادرانش» ساختهٔ ویسکونتی، او با ایفای چشمگیر یک نقش مکمل درخشید.
در کمدی کلاسیک و ماجراجویانهٔ «پلنگ صورتی» (۱۹۶۳) ساختهٔ بلیک ادواردز، او در نقش «شاهزاده دالا» بازی کرد؛ شاهزادهای که مالک جواهر معروفی است و دزدی به نام «شبح» (با بازی دیوید نیون) قصد ربودنش را دارد. او همچنین در مقابل ژان-پل بلموندو در فیلم ماجراجویانهٔ تاریخی فرانسوی «کارتوش» (۱۹۶۳) ساختهٔ فیلیپ دِ بروکا نقشآفرینی کرد.
کاردیناله در وسترن «حرفهایها» (۱۹۶۶) ساختهٔ ریچارد بروکس باوجوداینکه نقش زیادی نداشت اما خط اصلی داستان بر محور شخصیت او میچرخید، حضور یافت. او نقش همسر مردی ثروتمند (با بازی رالف بلامی) را ایفا میکرد که به دست یک راهزن مکزیکی ربوده میشود؛ «حرفهایها»ی فیلم، با بازی برت لنکستر و لی ماروین، برای بازگرداندن او اجیر میشوند. این فیلم در بخشهای کارگردانی، فیلمنامه و تصویربرداری نامزد جایزهٔ اسکار شد.
کاردیناله اغلب در کنار سوفیا لورن و جینا لولوبریجیدا بهعنوان یکی از سه نماد بزرگ سینمای ایتالیا پس از جنگ جهانی دوم توصیف میشود.
او در سال ۲۰۱۴ در فیلم «اِفی گِرِی» به نویسندگی اما تامپسون و کارگردانی ریچارد لاکستون ظاهر شد؛ داستانی دربارهٔ همسر جان راسکین، منتقد هنری دوران ویکتوریا، که داکوتا فانینگ نقش اصلی آن را بازی میکرد.
این بازیگر در سال ۲۰۰۲ خرس طلایی افتخاری جشنوارهٔ فیلم برلین، در سال ۱۹۹۳ شیر طلایی افتخاری جشنوارهٔ فیلم ونیز و در سال ۱۹۹۷ جایزهٔ افتخاری «دیوید» را از جوایز «دیوید دی دوناتلو»ی ایتالیا دریافت کرد.
او پیشتر در سال ۱۹۶۱ برای بازی در فیلم «دختری با یک چمدان» ساختهٔ والریو زورلینی جایزهٔ ویژهٔ «دیوید» را گرفته بود و همچنین در سال ۱۹۶۸ برای فیلم «مافیا» ساختهٔ دامیانو دامیانی و در سال ۱۹۷۱ برای فیلم «دختری در استرالیا» ساختهٔ لوئیجی ویتوریو زامپا جایزهٔ بهترین بازیگر زن «دیوید» را دریافت کرده بود. کاردیناله در سال ۲۰۰۰ به دلیل دفاع از حقوق زنان بهعنوان سفیر حسننیت یونسکو منصوب شد.