غیر منتظره های پزشکیان در نیویورک

به گزارش سایت طلا، رئیس جمهور پزشکیان بزودی به نیویورک خواهد رفت. سفری متفاوت برای یک نبرد گفتمانی تمام عیار.

نبردی گفتمانی میان ایران، اسرائیل و آمریکا. نبردی برای تعیین مرزهای جدید صلح و جنگ در جهان و منطقه. رئیس جمهور پزشکیان در این نبرد گفتمانی دو راه بیشتر ندارد. او یا باید شبیه گفتمان غالب گذشته، رجز بخواند، شعارهای بزرگ بدهد و برای عالم و آدم، نسخه حیات طیبه بپیچد و یا با گفتمانی نو، تحولی عملگرایانه را رقم زده و با «منطق وفاق»، صندلی های خالی مجمع عمومی سازمان ملل را به سمت نتانیاهو بفرستد!.
سناریوی پیشنهادی من برای نبرد گفتمانی رئیس جمهور پزشکیان در نیویورک این است:

۱- همانگونه که قبلاً در یادداشت «پزشکیان و دیپلماسی زندگی» نوشتم، رئیس جمهور پزشکیان باید از موضع یک «پزشک» به نیویورک برود و مانیفست خود را اینگونه اعلام کند که: « به مجمع عمومی سازمان ملل می روم تا به عنوان یک پزشک، راهی برای نجات جانِ جهان از چنگ جنایات نتانیاهو بیابم».

۲- رئیس جمهور پزشکیان می تواند در مسیر تحکیم جایگاه یک پزشک سیاستمدار در مجمع عمومی سازمان ملل، از ترور چارلی کرک (Charlie Kirk) و سلاخی ایرینا زاروتسکا (Iryna Zarutska) بیزاری بجوید و با خانواده های آنان همدردی کند. این همدردی به رئیس جمهور پزشکیان این امکان را می دهد تا از آخرین حرفهای چارلی کرک هم درباره عدم ورود آمریکا به باتلاق جنگ با ایران، استفاده کرده و «ترامپ» را به استفاده از توصیه خیر خواهانه «چارلی کرک» دعوت کند!.

۳- رئیس جمهور پزشکیان برای حفاظت از سناریوی خود، موقتا نباید از ملاقات احتمالی روسای جمهور ایران و آمریکا بگوید ولی به عنوان یک ابتکار عمل موثر می تواند پیشنهاد کند که «روسای جمهور آمریکا و ایران»، پای سخنرانی یکدیگر بنشینند و تمام حرفهایی را که می خواهند در ملاقات احتمالی با هم بزنند را از تریبون مجمع عمومی سازمان ملل اعلام کنند!.

۴- از سوی دیگر رئیس جمهور پزشکیان می تواند از «نامه صلح» ملانیا ترامپ خطاب به پوتین قدردانی کند، ولی در عین حال از وی به عنوان یک کاتولیک معتقد بخواهد به همسر خودش هم یادآوری کند که؛ ... «کودکان هر نسل زندگی خود را با صداقت و معصومیتی آغاز می‌کنند که فراتر از مرزها، دولت‌ها و ایدئولوژی‌هاست!». رئیس جمهور پزشکیان همچنین می تواند ملانیا ترامپ را نه به عنوان همسر رئیس جمهور آمریکا، بلکه به عنوان «یک مادر مسیحی»، به ایران دعوت کند تا در کلیسای مریم مقدس ماکو حضور یافته و برای صلح جهانی دعا کند. نیایشی از قول فرانچسکوی قدیس؛ با این تعبیر ماندگار که: "ای خداوند، مرا وسیله‌ای برای صلح خود قرار بده!»

۵- تمرکز بر «محاکمه نتانیاهو» در مجمع عمومی سازمان ملل، تحولی عملگرایانه از سوی ایران تلقی خواهد شد اگر، رئیس جمهور پزشکیان از مقابله علنی با آمریکا و اروپایی ها در نیویورک، پرهیز کند!. پرهیزی استراتژیک که یقینا انجام غیرمنتظره آن از سوی رئیس جمهور پزشکیان، انزوایی بی سابقه را برای صهیونیستها، رقم خواهد زد. البته اگر این تاکتیک سرنوشت ساز - به هر دلیلی- از سوی رئیس جمهور پزشکیان رعایت نشود، اسرائیل باز هم -به احتمال زیاد- موفق خواهد شد، از مجادلات چند جانبه پیرامون جمهوری اسلامی و پرونده هسته ای آن، فضایی برای لاپوشانی جنایات خود بسازد!. درست شبیه ماجرای نفی هولوکاست و توجیه جنایات هیتلر از سوی رئیس جمهور وقت جمهوری اسلامی ایران که سالهای سال سپری شد برای مظلوم نمایی صهیونیستها در جهان!.

۶- رئیس جمهور پزشکیان باید در نیویورک از پرونده هسته ای جمهوری اسلامی، با روش خودش، سم زدایی کند و بجای تکرار روشهای سلبی و تهاجمی گذشته، با روایتی بی حاشیه از ۲۲ سال مذاکره هسته ای، «جهان» را به «داوری» در مقابل یک سوال ساده فرا بخواند که، آیا به نتیجه نرسیدن این مذاکرات در دو دهه گذشته، به نفع «گسترش جنگ» تمام شده یا به «افزایش صلح»؟. رئیس جمهور پزشکیان حتی می تواند پا را از این سوال هم فرآتر گذاشته و به صراحت جامعه جهانی را خطاب قرار داده و بپرسد: «آیا سازمان ملل و شورای امنیت می توانند تضمین کنند اگر ایران تمام فعالیتهای هسته ای خود را متوقف کرده و حتی از بین ببرد!، جنایات صهیونیستها متوقف شده و نتانیاهو در محاکم بین المللی بخاطر جنایات جنگی محاکمه شود؟!».

۷- اگر این سناریو مورد توجه رئیس جمهور پزشکیان قرار گرفته و عملیاتی شود، یقیناً سخنرانی وی را هم در صحن سازمان ملل متحد، دیگر گونه خواهد کرد. با تغییراتی مهم در فرم و محتوا. مثلا کاملا اثبات شده که رئیس جمهور پزشکیان با خوانش متن های تنظیمی و طولانی، بخش مهمی از قدرت نفوذ کلام خود را از دست می دهد و حرفهای اصلی خود را میان کلیدواژه نامأنوس، گم می کند.

برای دوری از این سناریوی غلط، فقط کافی است، «نسخه اصلی پزشکیان» را به پشت تریبون سازمان ملل فرستاد و استعداد کلامی و اعتمادبه‌نفس خاص وی را در بیان صادقانه و موثر «منطق وفاق» به نظاره نشست و از نتایجش بهره مند شد.
۸- مهم ترین مبنای توفیق این سناریو در میزان غیر قابل پیش بینی بودن پزشکیان در نیویورک است. از بدو ورود تا لحظه بازگشت. متاسفانه ما سالهای سال است که فرصتهای رسانه ای بیشماری را در نیویورک از دست داده و به اقدامات نمایشی و سر دادن شعارهای تکراری، بسنده کرده ایم. اما رئیس جمهور پزشکیان باید بداند که دوره حرفهای قابل پیش بینی در جهان امروز، گذشته است و در عصر غیر منتظره ها، باید غیر منتظره سخن گفت!.

۹- غیر منتظره ترین اقدام رسانه ای رئیس جمهور پزشکیان در سفر نیویورک، می تواند پیشنهاد گفتگوی انتقادی با نمایندگان جامعه یهودیان آمریکا باشد. البته اینبار بجای دیدارهای تکراری با خاخام های یهودی مخالف اسرائیل، رئیس جمهور پزشکیان باید پیشنهاد گفتگوی رودرو با نهادهای افراطی حامی اسرائیل همچون بنیاد یهودی امور امنیت ملی (JINSA) و کمیته یهودیان آمریکا (AJC) را بدهد. پیشنهادی که اگر محقق شود، یکی از موثرترین اقدامات رسانه ای رئیس جمهور پزشکیان برای مقابله با ایران هراسی در حوزه بین الملل خواهد بود.

۱۰- حرف آخر اینکه باید منتظر ماند و دید، رئیس جمهور پزشکیان در نیویورک در مقابل این دوراهی سخت، به چه راهی می رود؟. البته که چشم امید اکثریت ایرانیان به بن بست شکنی های گفتمانی رئیس جمهور پزشکیان برای عبور از شرایط «نه جنگ و نه صلح» است وگرنه اگر قرار بر تکرار شعارهای گذشته باشد که اصلا نیازی به انتخاب پزشکیان با «رای اکثریت مردم» نبود و الان باید «رئیس جمهور اقلیت» در پاستور نشسته بود و تحریم بر تحریم می افزود و تا گِل گرفتن آخرین پنجره بسوی فردای ایران، پایداری می کرد!.