آیا دوباره جنگ می‌شود؟
عملیات روانی علیه مردم ایرانی افزایش یافته و با اخباری همچون جابجایی تسلیحات یا تخلیه پایگاه‌های نظامی یا ... می‌خواهند روح و روان مردم را به بازی بگیرند.
اول؛ اگر می‌توانستند جنگ را ادامه دهند چرا درخواست توقف جنگ دادند؟ آنهم با آن خفت و خواری که ایستادند و نگاه کردند تا ایران دور آخر را خوب بزند و آنها هیچ اقدام متقابلی نکنند تا آتش‌بسی که التماسش را کردند اتفاق بیفتد؟
دوم؛ نشانه‌های جابه‌جایی تسلیحات یا تخلیه پایگاه‌ها واقعا چقدر جدی است؟ بارها گفته شده که مهمترین پایگاه آمریکا در منطقه خود اسرائیل است. بر فرض عین الاسد یا العدید یا ... تخلیه شد و بر فرض آمریکا خواست با این اقدام منافع خود را برای ورود به یک جنگ احتمالی تامین امنیت کند. آیا مهمترین پایگاه خود یعنی اسرائیل را هم می‌تواند تخلیه کند؟ اصلا اگر تخلیه پایگاه‌ها برای ورود به جنگ استراتژی درستی است این پایگاه ها که ذاتشان برای اقدامات نظامی است به چه درد حمله نظامی میخورند که بنا است در جنگ خالی باشند؟
سوم؛ همه می‌دانند که استراتژی همیشگی رژیم ضربه ناگهانی و غیرمنتظره است. وقتی ایران به هوش تر شده است و تمام نیروهای نظامی ایران منتظر کوچکترین تحرک هستند تا «پاسخ ویرانگر» بدهند چرا آمریکا و اسرائیل باید ریسک کنند و فرصت غافل گیری را از خود بگیرند؟ آنهم به این نحو که مدام اطلاع‌رسانی می‌شود که فلان پایگاه نظامی تخلیه شد یا فلان محموله نظامی جابه‌جا شد یا ...؟ ؛ سگی که پارس می‌کند حمله نمی‌کند!
چهارم؛ می‌گویند رژیم ذخایر تسلیحاتی خود را پرکرده است و آمادگی بیشتری برای حمله دارد. صدها هواپیمای پر از تسلیحات وارد اسرائیل شده تا انبارهای نظامی رژِیم را که در جنگ 12 روزه خالی شده را پر کنند. خود این ادعا یک معنای پنهان دارد و آنهم اینکه اگر اسرائیل بخواهد آماده جنگ شود باید به آمریکا التماس کند تا سلاح بگیرد اما اگر ایران بخواهد آماده دفاع شود باید کارخانه‌های موشک‌سازی خودش بیشتر کار کنند. حالا چه کسی بیشتر آماده جنگ است؟ کسی که وابسته است یا کسی که خودکفا است؟ اصلاً بنا را بگیریم که رژِیم ذخایر خود را پرکرده است. آیا ذخایرش بیشتر از زمانی پر است که جنگ 12 روزه را شروع کرد؟ یا ذخایرش از نظر کیفی متفاوت‌تر از زمان شروع جنگ 12 روزه است؟ اسرائیل که مدعی بود انتهای تکنولوژی جهان را در اختیار دارد پس اکنون از کجا می‌خواهد تکنولوژی متفاوتی را وارد کند؟
پنجم؛ اصلاً جنگ 12 روزه چرا تمام شد؟ مگر فقط سلاح و قدرت تسلیحاتی بود که ایران را پیروز جنگ کرد؟ چه کسی می‌تواند ادعا کند که ایران به جهت تسلیحاتی از آمریکا قوی‌تر است؟ بله قوی هستیم اما قدرت ما فقط تسلیحات نیست. قدرت جغرافیایی را باید در نظر گرفت. اسرائیل که به‌اندازه یک استان کوچک ایران هم وسعت ندارد چگونه می‌تواند در برابر «ایران بزرگ» دوام بیاورد؟ ضعف عمق استراتژیک را اسرائیل چطور می‌تواند جبران کند یا این رژیم چطور می‌تواند سرزمین اضافه کند؟ یا انسجامی که مردم ایران در برابر دشمن از خود نشان دادند مگر وارداتی است که رژیم بتواند جامعه ازهم‌پاشیده خود را برای جنگ آماده کند؟
ششم؛ بله، هیچ زمانی نمی‌توان از وقوع جنگ غافل شد. دشمن چه با محاسبات عقلانی و چه با محاسبات غیر آن می‌تواند دست به دیوانگی بزند. آمادگی نیروهای نظامی و مسئولان امنیتی باید به‌سان یک لحظه قبل از جنگ باشد اما مردم باید آرامش داشته باشند. دشمن دقیقاً دنبال جابه‌جایی همین گزاره است. مطلوب دشمن این است که نیروی نظامی غفلت کند و هم‌زمان، مردم مشوش باشند. برای همین است که دائماً با خبرهای راست و دروغ نظامی، می‌خواهد سوهان به روح مردم بکشد.
