مروارید رجنت

مروارید رجنت پنجمین مروارید بزرگ جهان و شاید بزرگترین مروارید در این شکل باشد. وزن این مروارید در ابتدا 346 گرین (0.065 گرم) بود که پس از لایه برداری و صیقل دادن به 302 گرین رسید. اما هنوز نیز به اندازه تخم کبوتر است. مروارید رجنت رنگ و درخشندگی مطلوبی داشته و پشت آن صاف است. خصوصیات منحصر به فرد آن سبب گشته تا دنبال کردن ردپای این مروارید در تاریخ آسان باشد.

این مروارید همچنین در زمان ناپلئون به نام لاپرله معروف است. این مروارید زمانی مشهور گشت که ناپلئون آن را به عنوان هدیه به همسر دوم خود دوشس ماری لوئیس از اتریش اهدا کرد. در آن زمان ناپلئون برای خرید این مروارید 40 هزار فرانک معادل 10 کیلو طلای خالص پرداخت کرد. ناپلئون با خرید این جواهر تصمیم داشت تا با نمایش قدرت خرید چنین جواهری، هیبت خود را به تمامی اروپا بفهماند. پس از آنکه ناپلئون در جنگ واترلو شکست خورد؛ مروارید رجنت با همان تاج فرانسوی جواهرنشان خود ماند و مورد استفاده پادشاهان دیگر قرار گرفت. تاج توسط نیتوت ساخته شده بود تا  اینکه مروارید از جایگاه اصلی خود توسط ناپلئون سوم برداشته و به جواهر سازی به نام لمونیر داده شد تا جواهری با نام devant de corsage را طراحی کند و مروارید را در آن به کار برد. این جواهر سبب افتخار دومین امپراطور بود و مورد علاقه امپراطوریس Eugenie همسر ناپلئون سوم گشت. تاجی همسان با این قطعه جواهر ساخته شد و این مروارید همراه با تصویر امپراطوریس Eugenie جاودانه گشت.

 

امپراطوریس Eugenie یک رشته از مروارید های بسیار با ارزش را به گردن آویخته و تاج معروف مروارید و الماس نیز بر سرش خودنمایی می کند. این تاج در دهه 1990 توسط خانواده the Thurn und Taxis به فروش رفت و هم اکنون در موزه لوور پاریس از آن نگهداری می شود.

 

با فروپاشی دومین امپراطوری فرانسه پس از جنگ Franco-Prussian، وزیر اقتصاد، جواهرات فرانسوی (از جمله مروارید رجنت) را تحت تصرف خود در آورد. امپراطوریس Eugenie به سبب اینکه جواهرات جزو اموال شخصی به شمار نمی رفتند، نتوانست با تبعید خود، جواهرات را نیز همراه خود ببرد. در یک حرکت خرابکارانه، مجلس شورای ملی فرانسه به سبب اینکه تمامی متعلقات به حکومت های پیشین در صده های گذشته را از بین ببرد تمامی جواهرات را به حراج گذاشت. از سنت پطرزبورگ، پیتر کارل فبرگ نماینده خود را به پاریس فرستاد تا این مروارید گرانقیمت را به چنگ بیاورد. وی برای این مروارید مشتری بسیار ثروتمند به نام پرنس بوریس یوسوپوف را در نظر گرفته بود. پرنس جواهر را خریداری کرد و در آن زمان بود که احتمالا متأسفانه این قطعه از هم تفکیک شد.

 

قطعه جواهر devant de corsage که توسط نیتوت برای امپراطوریس Eugenie ساخته شد. مروارید رجنت در وسط این قطعه جواهر خود نمایی می کند.

 

یوسوپوف به دلیل ثروت زیاد، هر آنچه که دوست داشت را می توانست در اختیار داشته باشد. پرنس بوریس تنها فرزند و وارث یوسوپوف پدر مروارید رجنت را در رشته مروارید و یا به همراه مروارید پلگرینا به عنوان شی تزئینی بر روی سر خود استفاده می کرد. وی مروارید را به پسرش فیلیکس در روز ازدواجش با پرنسس ایرنا خواهر زاده تزار نیکولاس دوم هدیه داد. ازدواج این دو نفر در سال 1914 اتفاق افتاد. بنابراین پرنسس ایرنا زمان اندکی را برای استفاده و لذت بردن از این جواهر را تا هنگام وقوع جنگ جهانی اول داشت. خاندان یوسوپوف بعد از وقوع انقلاب روسیه به پاریس فرار کرده و همراه خود جواهرات گرانبها، نقاشی های ارزشمند، الماس ستاره قطبی و مروارید پلگرینا را بردند اما مروارید رجنت را در سنت پطرزبورگ به تصور اینکه بعد از فرونشستن انقلاب مجددا به روسیه بر می گردند، رها کردند. تصوری که هیچ زمان به واقعیت نپیوست. مروارید رجنت پس از انقلاب اکتبر روسیه، هنگام غارت مکان های سلطنتی توسط بولشوویک ها، به دست آنان رسید. اما مروارید رجنت پس از آن توسط بولشوویک ها به فروش نرفت.

 

مروارید رجنت در آخرین جواهر یافت شده ای که به کار رفته است.

 

مروارید رجنت در سال 1987 در حراج کریستی ظاهر شد. اما همگان تنها می دانستند که این مروارید از روسیه پا به این حراجی گذاشته و صاحب فعلی آن ناشناخته ماند. پس از خرید مروارید رجنت، این مروارید به همراه الماس، یاقوت کبود و مروارید در گردنبندی مورد استفاده قرار گرفت و برای آخرین بار در سال 2005 در حراج سوتبی از خریداری ناشناس به خریدار ناشناس دیگری به قیمت 1.6 بیلیون دلار فروخته شد و عنوان گرانترین مروارید را به خود گرفت.