افسانه ها و اعتقادات قومی درباره ی گوهرها – قسمت چهارم

سنگ ماه
باتوجه به  افسانه های ودایی (کتاب مقدس هندو)، نبردی  مابین لرد ویشنو و بالی (خدای اهریمن) در گرفت. ویشنو، با تکه تکه کردن بدن بالی به قطعه های متعدد آن را از بین برد. وقتی هر تکه از آن به زمین رسید، هر کدام تبدیل به جواهرات مختلفی شد. گفته می شود که چاندراکاتا (در زبان هندی) یا همان سنگ ماه از نور چشم های بالی شکل گرفته است.

اپال
یک افسانه ی بومی مردمان استرالیا بیان می دارد که چطور  پلیکان و سنگ اپال، آتش را به زندگی مردم آوردند. یک روز مردم وانگکومارا تصمیم گرفتند که یک پلیکان را به قلمروی شمالی بفرستند؛ بنابراین وقتی برمی گشت، می توانست به آنها بگوید که آنجا چه خبر است. پلیکان مقصد را به همراه آب و ماهی ای که در کیسه ی زیر نوکش داشت، آن مکان را ترک کرد. بعد از مدتی پرواز، پلیکان تصمیم گرفت تا در بالای تپه ای بنشیند و استراحت کند. پلیکان به زمین زیر پای خود نگاهی کرد و از دیدن آن همه صخره ی رنگی ترسی او را فراگرفت. چیزی که او دید اپال بود. پلیکان توسط این همه سنگ های رنگین فریفته شد و آنها را با نوک خود برداشت. ناگهان از سنگ های اپال جرقه به پرواز درآمده و در روی زمین خشک نزدیکش فرود آمد. شعله های آتش به آرامی بلند شد و در امتداد تپه، گسترش یافت. برای اولین بار، مردم توانستند که گوشت و ماهی را بپزند، و از این هدیه بسیار راضی بودند.

فیروزه
در داستان های قدیمی بومیان آمریکا، گفته می شود که فرمانده ای بود که پوستی به رنگ فیروزه ای داشت. یک روز در حال فرار از دست دشمنانش وارد بیابان داغ و سوزانی گشت. زمانیکه برای استراحت متوقف شد، دانه های عرقش به روی زمین چکید و در روی صخره ها به صورت فیروزه متبلور گردید. سرخپوستان آریزونا فیروزه را منبع توانایی، شانس خوب و وسیله ی  غلبه بر بیماری  می دانستند. سرخپوستان نیومکزیکو باور داشتند که فیروزه از آنها در برابر اهریمن محافظت می کند و سرخپوستان پوبلوس تصور می کردند که فیروزه از آسمان دزدیده شده است. سرخپوستان ناواهو معتقدند بودند که اگر تکه ای فیروزه را در حین دعا به درگاه خدای باران به داخل رودخانه پرتاب نمایند، متبرک خواهند شد.