نسبت طلا به نقره شاخصی است که نشان می‌دهد چند اونس نقره برای خرید یک اونس طلا لازم است. این شاخص برای فعالان بازارهای فلزات گرانبها، مفهومی رایج و پرکاربرد است. اما برای سرمایه گذارانی که به تازگی وارد این حوزه شده‌اند، ممکن است به‌عنوان یک مفهوم پیچیده به نظر برسد که به همین دلیل در این صفحه ضمن ارائه نمودار کامل این شاخص از سال ۱۹۱۵ به توضیح و اهمیت شاخص نسبت طلا به نقره می پردازیم.
نحوه کارکرد این نسبت چگونه است؟ فرض کنید قیمت هر اونس طلا ۳۳۵۰ دلار و قیمت هر اونس نقره ۳۳.۵ دلار باشد؛ در این صورت، نسبت طلا به نقره ۱۰۰ به ۱ خواهد بود. و یعنی برای خرید هر ۱ انس طلا باید ۱۰۰ انس نقره بپردازید. اگر قیمت هر انس طلا به ۴۰۰۰ دلار و نقره به ۸۰ دلار افزایش یابد، این نسبت به ۵۰ به ۱ کاهش می‌یابد. این مثال‌ها نشان می‌دهند که نسبت طلا به نقره پویاست و می‌تواند به شدت نوسان کند.
تاریخچه نسبت طلا به نقره
نسبت طلا به نقره در دوران معاصر به‌طور مداوم تغییر کرده و نوسانات چشمگیری داشته است. این نوسانات عمدتاً به دلیل تغییرات روزانه در قیمت این دو فلز گرانبها است که در بازارهای آزاد معامله می‌شوند. با این حال، پیش از قرن بیستم، بسیاری از دولت‌ها این نسبت را به عنوان بخشی از سیاست‌های ثبات مالی خود به‌طور رسمی تعیین می‌کردند.
برای قرن‌ها، نسبت طلا به نقره اغلب توسط حکومت‌ها به‌منظور حفظ ثبات اقتصادی تنظیم و کنترل می‌شد. به‌عنوان مثال، امپراتوری روم این نسبت را ۱۲:۱ تعیین کرده بود، به این معنا که ارزش ۱۲ اونس نقره برابر با یک اونس طلا بود. ایالات متحده نیز در سال ۱۷۹۲ طی تصویب “قانون ضرب سکه”، نسبت ۱۵:۱ را به‌عنوان بخشی از “استاندارد دو فلزی” خود به کار برد. این رویکرد به دولت‌ها اجازه می‌داد که ارزش پولی خود را بر پایه طلا و نقره تعیین کنند.
در طول قرن نوزدهم، بسیاری از کشورها از استاندارد دو فلزی استفاده می‌کردند که بر اساس آن ارزش پول ملی بر پایه هر دو فلز طلا و نقره تعیین می‌شد. اما با آغاز قرن بیستم، استانداردهای مالی تغییر کرد و بسیاری از کشورها به تدریج از این نظام خارج شدند. در نهایت، با کنار گذاشته شدن استاندارد طلا در اقتصاد جهانی، نسبت طلا به نقره به‌طور کامل از کنترل دولتی خارج و به نوسانات طبیعی بازار سپرده شد. از آن زمان، قیمت‌های طلا و نقره مستقل از هم در بازارهای آزاد جهانی تعیین می‌شوند.
در طول تاریخ، نقاط عطف مهمی در نسبت طلا به نقره ثبت شده است:
۲۰۲۲: در این سال نسبت طلا به نقره با نوسانات شدید بین ۶۵ تا ۹۵ در حرکت بود.
۲۰۲۰: نسبت به ۱۱۴.۷۷ رسید، که بالاترین سطح خود از سال ۱۹۱۵ تاکنون بود.
۱۹۹۱: وقتی قیمت نقره به پایین‌ترین سطوح تاریخی خود رسید، این نسبت به نزدیک ۱۰۰ افزایش یافت.
۱۹۸۰: در اوج رونق بازارهای طلا و نقره، نسبت حدود ۱۵ بود.
۱۸۳۴–۱۸۶۲: کنگره آمریکا تلاش کرد نسبت را از ۱۵ به ۱۶ تغییر دهد.
۱۷۹۲–۱۸۳۴: ایالات متحده از استاندارد دو فلزی با نسبت ۱۵:۱ استفاده می‌کرد.
امپراتوری روم: نسبت طلا به نقره ۱۲:۱ تعیین شده بود.
این نقاط عطف تاریخی نشان‌دهنده تاثیر عمیق سیاست‌های مالی و تحولات اقتصادی بر نسبت طلا به نقره در طول زمان است.
چرا نسبت طلا به نقره برای سرمایه‌گذاران اهمیت دارد؟
نسبت طلا به نقره، علیرغم نوسانات دائمی‌اش، همچنان یکی از ابزارهای پرکاربرد برای معامله‌گران و سرمایه‌گذاران فلزات گرانبها است. این نسبت به آن‌ها اجازه می‌دهد تا ریسک‌های خود را مدیریت و پوزیشن‌های معاملاتی متنوعی در این دو فلز ایجاد کنند. معامله‌گران حرفه‌ای معمولاً زمانی که نسبت بالا است و پیش‌بینی می‌کنند که کاهش خواهد یافت، نقره را خریداری می‌کنند و همزمان پوزیشن فروش (شورت) در طلا اتخاذ می‌کنند. این استراتژی به آن‌ها امکان می‌دهد از تغییرات در این نسبت سود ببرند.
این نسبت به ویژه برای سرمایه‌گذارانی که در تلاش برای پیش‌بینی نوسانات بازار هستند، اهمیت زیادی دارد. سرمایه‌گذاران ماهر با تحلیل دقیق رفتار گذشته این نسبت و روندهای بازار، می‌توانند تغییرات آینده را پیش‌بینی کنند. اگر جهت حرکت نسبت، به درستی تشخیص داده شود، آن‌ها می‌توانند در هر دو حالت افزایش یا کاهش قیمت طلا و نقره، سود قابل‌توجهی کسب کنند.
نمودار نسبت قیمت طلا به نقره از سال 1997
نمودار زیر تغییرات قیمتی این دو فلز گرانبها را در طول زمان مقایسه می‌کند. با توجه به نمودار، در دوره‌هایی که نسب طلا به نقره به مقادیر بالایی می‌رسد، معامله‌گران معمولاً اقدام به فروش طلا و خرید نقره می‌کنند و برعکس، هنگامی که نسبت طلا به نقره به مقادیر پایینی می‌رسد، استراتژی معکوس را اعمال می‌کنند، یعنی نقره می‌فروشند و طلا می‌خرند. این نقاط مشخص شده در نمودار به عنوان نقاط مهم برای اتخاذ این استراتژی‌ها در نظر گرفته شده‌اند.