سه چیزی که از طرف خدا به همه داده شد

خداوند متعال در سوره بقره فرموده است:

«و چون بندگان من از تو درباره‏ دورى و نزدیکى من مى ‏پرسند، همانا که من نزدیکم و دعاى دعاکننده را هر گاه مرا بخواند برمى ‏آورم ... تا آخر آیه.»
و در آیه شصت سوره مؤمن (غافر) فرموده است: «خداى شما فرمود که مرا (با خلوص) دل بخوانید تا دعاى شما را مستجاب کنم و آنان که از دعا و عبادت من سرکشى کنند به زودى در حال زبونى به دوزخ خواهند افتاد.»

امام صادق (ع) فرموده است:به هر کس سه چیز داده شود، از سه چیز دیگر هم محروم نیست: به هر کس توفیق دعا داده شود، قبول آن هم داده مى‏ شود و به هر کس توفیق سپاسگزارى داده شود، فزونى هم داده مى‏ شود و به هر کس توکل داده شود، کفایت روزى مى ‏شود که خداى عز و جل در کتاب خود فرموده است:
«هر کس به خدا توکل کند خدایش بس است» و «اگر سپاسگزارى کنید براى شما بیفزایم» و «دعا کنید و مرا بخوانید تا براى شما برآورم».

پیامبر (ص) در وصیت خود به امیر المؤمنین على (ع) فرموده ‏اند: اى على چهار کس دعایشان رد نمى‏ شود (قطعا پذیرفته است)، پیشواى عادل، پدر براى فرزندانش، کسى که براى برادر دینى خود غایبانه دعا کند و دعاى مظلوم که خداى عز و جل مى‏ گوید سوگند به عزت و جلال خودم که انتقام ترا هر گاه باشد خواهم گرفت.

و پیامبر فرموده‏ اند: دعاى پنج کس پذیرفته نمى‏ شود، مردى که طلاق زنش در اختیار اوست و زن آزارش مى‏ دهد و امکان پرداخت مهریه او را دارد و طلاقش نمى‏ دهد و مردى که برده ‏اش سه بار بگریزد و او را نفروشد و مردى که از زیر دیوار کژ شده که در حال فرو ریختن است بدون شتاب نگریزد تا دیوار بر او فرو ریزد، و مردى که به کسى وام داده و گواه نگرفته است و مردى که در خانه ‏اش نشسته و بدون اینکه در جستجوى روزى برآید از خداوند طلب روزى کند.

امام صادق (ع) فرموده است، مردم به روزگار سلیمان (ع) گرفتار قحطى و خشکسال شدند. براى طلب باران بیرون آمدند. ناگاه به مورچه ‏یى برخوردند که بر روى پاهاى خویش ایستاده و دستها را بر آسمان برافراشته و مى‏ گوید پروردگارا همانا ما خلقى از آفریده‏ هاى تو هستیم، ما را از فضل و احسان تو بی ‏نیازى نیست، از پیشگاه‏ خود به ما روزى برسان و ما را به گناه هاى آدمیان سفله و فرو مایه فرو مگیر.

امام صادق (ع) فرموده است هر کس در دعا کردن چهل تن از برادران دینى خود را مقدم بر خویش بدارد و دعا کند و سپس براى خود دعا کند دعایش در مورد آنان و خودش برآورده مى‏ شود.
همان حضرت فرموده است: هر مؤمنى که در شبانه روز چهل گناه مرتکب شود و در حالى که براستى از گناه پشیمان باشد بگوید استغفار مى‏ کنم از پروردگارى که خدایى جز او نیست، زنده پاینده است و پدید آورنده آسمانها و زمین صاحب جلال و کرامت و از خداوند مسألت مى‏ کنم که توبه مرا بپذیرد خداوند آن گناهانش را مى ‏آمرزد.

سپس فرمود: کسى که در شبانه روز مرتکب چهل گناه شود در او خیرى نیست.
همان حضرت فرموده است:هر بنده‏ اى که در هر روز هفت مرتبه بگوید از خداوند بهشت را مسألت مى‏ کنم و به خداوند از آتش پناه مى ‏برم، آتش مى‏ گوید پروردگارا او را از من در پناه خود بگیر.

امیر المؤمنین (ع) فرموده است:در پنج مورد دعا کردن را غنیمت بشمرید، هنگام خواندن و تلاوت قرآن و هنگام اذان و هنگام آمدن باران و هنگام رویاروى شدن صفهاى جنگ براى شهادت و هنگام دعا کردن مظلوم که براى آن حاجبى جز عرش نیست.

امام صادق (ع) فرموده است: خداوند روزى بندگان را از جایى که تصور و حساب نمى‏ کنند قرار داده است و این به آن سبب است که بنده چون راه روزى را درست نداند دعا کردنش بیشتر مى‏ شود.
همان حضرت فرموده است: هر بنده‏ یى که دعا کند و دعایش را به کلمات‏ «ما شاء الله و لا قوة الا بالله» ختم کند حاجتش برآورده مى‏ شود.

پی نوشت:روضة الواعظین / ترجمه مهدوى دامغانى، ص520.