کهربای سیاه

نام انگلیسی جت (کهربای سیاه) از لغت فرانسوی جدیت که به همین ماده اطلاق می شده، گرفته شده است. کهربای سیاه علاوه بر رنگ مشکی به رنگ قهوه ای بسیار تیره نیز یافت می شود. کهربای سیاه حاوی سولفید آهن است که همین سولفید آهن درون آن، سبب رنگ سیاه و شکل فلزی کهربای سیاه شده است.

منبع
کهربای سیاه از تجزیه چوب درختان در فشار بالا در طی میلیون ها سال پیش به دست می آید. جت به دو صورت سخت و نرم در طبیعت قابل یافت است. کهربای سیاه سخت به دلیل وجود کربن زیاد و آب نمک به شکل می گیرد و جت نرم نیز از ترکیب کربن زیاد و آب سرد حاصل می شود.

اولین نمونه و بهترین گونه جت در شهر ویتبی در انگلستان یافت شده و زمان شکل گیری آن در حدود دوره زمین شناسی ژوراستیک یعنی تقریبا 182 میلیون سال پیش بر می گردد.

کهربای سیاه از زمان نوسنگی در انگلستان مورد استفاده قرار می گرفت. استفاده آن تا عصر برنز در بریتانیا ادامه پیدا کرده و از آن به شکل مهره در گردنبد استفاده می کردند. در طی دوره آهن کهربای سیاه تا حدود قرن سوم میلادی در بریتانیا از مد افتاد. در دوران آنگولاساکسون و وایکینگ ها از کهربای سیاه استفاده های پراکنده ای می شد و دیگر مورد توجه قرار نداشت. این اتفاق تا اواخر قرن وسطی ادامه داشت. تا اینکه در زمان ویکتوریا جت (کهربای سیاه) حیات دوباره یافت و مورد توجه قرار گرفت.

کهربای سیاه در زمان ویکتوریا
ملکه ویکتوریا عاشق و شیفته جواهرات بود. از نظر ملکه ویکتوریا کهربای سیاه، سنگ بسیار مناسبی برای برگزاری مراسم عزاداری به حساب می آمد. در حقیقت براساس آداب رسوم سختگیرانه زمان ویکتوریا، جت تنها سنگی بود که باید در مراسم عزاداری مورد استفاده قرار می گرفت. آداب و رسوم اجبار استفاده از کهربای سیاه در آن عصر سبب شد که تأثیر خود را بر شیوه استفاده از این سنگ بگذارد.

بیشترین حجم استفاده و تولید کهربای سیاه به عنوان سنگ مخصوص عزاداری در زمان مرگ پرنسس آلبرت در سال 1861 میلادی اتفاق افتاد. در آن زمان تمامی زنان که در مراسم عزاداری حضور داشتند مجبور بودند از کهربای سیاه در طول مراسم عزاداری استفاده کنند. پس از مدتی جواهراتی که در مراسم عزاداری استفاده می شد در شکل ظاهری فاخر و رسمی نداشت و غالبا با فلزات سفید آراسته می شد؛ درست برعکس زمان ویکتوریا که جواهرات مخصوص مراسم عزاداری بسیار سنگین، رسمی و به رنگ تیره بود.