فلزات با ارزش: جواهرات برنز

برنز بطور معمول ترکیبی است از مس و قلع و ممکن است حاوی مقادیر کمی از سرب یا آرسنیک باشد. نسبت قلع به مس معمولا بین 5 درصد به 15 درصد است. برنز تا حدودی یک لغت عمومی است که به طیف گسترده ای ازآلیاژهای مس منسوب میشود. با وجود اینکه مس و قلع بطور طبیعی بوجود می آیند، این دو سنگ معدن به ندرت با هم یافت میشوند. برنز زنگار بوجود می آورد اما مثل مس خالص زنگ نمیزند. گرچه واژه برنز در ابتدا به هرگونه آلیاژ مس که حاوی قلع بود اطلاق میشد، اکنون عموما برای توصیف انواع آلیاژهای مس شامل برنز آلومینیوم، برنز منگنز یا برنز سیلیکون استفاده میشود.

قلع مورداستفاده درآلیاژ برنز محصول فرعی کسیتریت (cassiterite) معدنی است که یک اکسید قلع معدنی میباشد وبا دارا بودن حدود 5 درصد قلع، آن را به یک محصول نسبتا نادر تبدیل میکند. کسیتریت در رسوبات پلاسر یا آبرفتی یافت میشود.

عصر برنز
عصر برنز، دوره ای در توسعه یک تمدن بود؛ درست زمانی که در صنعت فلزکاری تکنیکهایی برای ذوب و خالص سازی مس ، قلع و آرسنیک از سنگهای معدنی طبیعی، بوجود آمده بودند. اولین آلیاژ فلز برنز، از مس و آرسنیک در سال 4200 قبل از میلاد مسیح درآسیای صغیر (آناتولیا) بوجود آمد و آلیاژهای مس - قلع توسط سومریان باستان در سال 3500 پیش از میلاد مسیح (اوایل عصر برنز 3500-2000 پیش از میلاد مسیح) در دره دجله و فرات عراق امروزی حاصل شدند. ساکنان درهایندوس (رود سند) نیزعصر برنزخودرادر حدود3300سالقبلازمیلادآغازکردند.

با کشف برنز جنگاوری به طرز چشمگیری تغییر کرد. با اضافه کردن آرسنیک وقلع، سختیمسبهطورقابلتوجهیافزایش یافته بود و هیچیک ازگرزهای سنگی آن دوران با تسلیحاتی که این ترکیب تولید میکرد، برابری نمیکردند. برنز همچنین در زره نیز استفاده شد که نسبت به ضربات سلاح ها غیرقابل نفوذ بود.

برنز در حدود سال 2000 پیش از میلاد مسیح در چین پدیدارشد. ریخته گریهای اولیه برنز چینی با ریختن فلزمایعگداختنی در قالبهای شنی، خاکی یا سنگی ساخته شدند. در طول این دوران برنز برای ساختن اشیاء هنری، سکه ها، جواهر و ابزار بکار میرفت. برنز همچنینبهطور گسترده درمصر باستاناستفادهمیشد و ریخته گریها برای ساخت قطعات تزئینی بزرگ معماری، بکار برده میشدند. برنز همچنین بخاطر اینکه سخت تر از آهنوبسیار مقاوم در برابرخوردگی بود، برای ساخت سلاح مورد استفاده قرار میگرفت.