اسپکتروسکوپ – قسمت دوم

استفاده از یک اسپکتروسکوپ نیاز به تمرین دارد! سعی کنید آن را در نور های مختلف با سنگ های گوناگون استفاده کنید. کمی زمان می برد تا شما متوجه شوید بدنبال چه باشید و اینکه آن خطوط مبهم تیره کوچک چه مفهومی دارند. آنچه شما در واقع از طریق اسپکتروسکوپ خود می بینید به وضوح و زیبایی آنچه که در کتاب و یا نمودار مشاهده می کنید، نخواهد بود.

1. یک منبع نور پیدا کنید

هنگام استفاده از اسپکتروسکوپ، انتخاب منبع نور مناسب مهم است. نور لامپ های رشته ای (حرارتی) معمولا بهترین گزینه می باشد. برای چک کردن یک منبع نور، کافیست از درون اسپکتروسکوپ خود تنها به منبع نگاه کنید. اگر خطوط عمودی می بینید، نور خوبی برای استفاده نیست.

2. روش انتقال (Transmission Method)

1) از یک چراغ قوه قوی استفاده کنید (فراموش نکنید که طیف را بررسی نمایید!)

2) هنگام استفاده از این روش، باید منبع نور را محدود کنید. تنها نوری که وارد اسپکتروسکوپ می شود باید از طریق سنگ بیاید. شما می توانید برای جلوگیری از نور در اطراف سنگ، از زاماسکه (برای درزگیری و چسباندن شیشه به پنجره و غیره ) قابل جابجایی (موجود در فروشگاه های عرضه لوازم اداری) استفاده کنید.

میزان کمی از زاماسکه را روی چراغ قوه قرار دهید، سوراخ مرکز باید در حدود اندازه سنگ باشد. اگر زاماسکه ندارید، می توانید از یک تکه مقوا و یا دیگر مواد مسدود کننده نور با سوراخی با اندازه مناسب سنگ، استفاده نمایید.

3) سنگ را در مرکز زاماسکه قرار دهید. اطمینان حاصل کنید که هیچ نوری اطراف لبه های سنگ نمی آید.

4) چراغ قوه را در یک دست و اسپکتروسکوپ خود را در دست دیگر نگه دارید، اسپکتروسکوپ را نزدیک چشم خود آورده و سپس در حالیکه سنگ را نزدیک اسپکتروسکوپ نگه داشته اید، چراغ قوه را جلو بیاورید.

5) ممکن است نیاز باشد که فاصله بین سنگ و اسپکتروسکوپ را تنظیم کنید ، سنگ را دوباره جاگذاری کرده و زوایای مختلف را امتحان کنید.

استفاده از وسایل گوهرشناسی مستلزم یادگیری و کسب تجربه بیشتر است تا بتوانند شما را در شناسایی سنگ های قیمتی راهنمایی کنند. این تجربه و مهارت را می توانید با شرکت در کلاس های آموزش گوهرشناسی آریان گوهر رخشان کسب نمایید.