اسپکتروسکوپ – قسمت اول

گوهرشناسی (Gemology) مطالعه خواص قابل توجه گوهرهاست که با استفاده از دستگاه ها و یا ابزار لازم برای مشاهده و اندازه گیری، این خواص را مورد ارزیابی قرار می دهد. گوهرشناس (Gemologist) باید با استفاده از ابزار خود، قادر به افتراق سنگ های طبیعی از سنگ های مصنوعی باشد. یکی از ابزار اصلی گوهرشناسی که گوهرشناسان برای شناسایی خواص سنگ ها و افتراق آنها از یکدیگر بکار می برند، اسپکتروسکوپ (Spectroscope) است.

اسپکتروسکوپ مربوط به روشی بسیار ساده می باشد که موجبات شناسایی تمام سنگ ها را بوجود می آورد: سنگ های راف یا پولیش خورده ای که نمی توان با رفرکتومتر دید. این ابزار حتی امکان تشخیص سنگ های مصنوعی خاص و یا شیشه را نیز فراهم می نماید.

این روش امکان آنالیز ماهیت رنگ سنگ را بوجود می آورد. روشی که در آن، اسپکتروسکوپ طول موج های مختلف نور را آنالیز می کند، در تئوری، بسیار ساده است. این روش بستگی دارد به درجه های مختلف شکست که اشعه های مختلف هر رنگ ( طول موج) - زمانی که آنها را از طریق یک منشور شیشه ای و یا ماده شفاف دیگر پراکنده می شوند- به آنها مرتبط می سازند.

پس از عبور از منشور ، یک پرتو موازی باریک از نور سفید بصورت روبانی با رنگ های رنگین کمان، گسترش می یابد : طیف مرئی.

دستورالعمل گام به گام اسپکتروسکوپ

اسپکتروسکوپ برای آنالیز نوری که از سنگ عبور می کند استفاده می شود. نور سفید ترکیبی از تمام رنگ های طیف مرئی است: قرمز، نارنجی، زرد، سبز ، آبی، نیلی و بنفش. این رنگین کمانی است که ما هنگامی که نور از میان یک منشور عبور می کند، می بینیم. هنگامی که نور سفید از درون یک سنگ می گذرد، یک یا چند طول موج تولید شده در رنگ، توسط گوهر جذب می شوند. رنگ هایی که جذب نمی شوند، آنهایی هستند که زمانی که ما به سنگ نگاه می کنیم، دیده می شوند.