مراحل پیشرفت در صنعت جواهرات چین – مرحله اول و دوم

مرحله اول- دوره ترمیم (1976 – 1989): در طی انقلاب فرهنگی، در دوره ای آشفته، کمونیسم قانونی تصویب کرد تا تمامی جواهرات و کالاهای لوکس از بازار چین جمع آوری شود.

در 1982، فشارها و محدودیت های سیاسی با بستن مالیات بر صنعت جواهر سازی و اعمال نفوذ فراوان در این صنعت، سبب شد تا صنعت جواهرسازی از صنایع چین حذف شود. در سال 1986، دولت حدود 100 تن طلا را به منظور به کار گیری در کارخانه های جواهرسازی، وارد بازار چین کرد. در پی این اتفاق، صنعت جواهرسازی چین مجدد پس از 30 سال استقلال خود را باز یافت.

شرکت های جدید و قدیمی جواهرسازی خود را بازسازی نمودند، اما فروش به شدت تحت تأثیر شرایط اقتصادی چین قرار گرفت، زیرا درآمد شهروندان کاهش یافته بود.

آمار نشان می دهد که در آن زمان تنها 10 کارخانه طلا سازی در چین فعالیت می کردند که در این کارخانه ها حدود 10 هزار نفر مشغول به کار بودند. بیشتر جواهر فروشی ها کالاهای ساخته شده وارداتی را به فروش می رساندند. همچنین مصرف کنندگان دانش محدودی از جواهرات داشتند، بنابراین بیشتر خریدها شامل هرآنچه که در بازار وجود داشت، می شد. محدودیت میزان طلای در بازار سبب می شد تا موجودی و ذخیره طلا نتواند جوابگوی تقاضای مصرف کننده چینی باشد.

مرحله دوم - دوران حرکت و پویایی (1990 – 2000): صنعت جواهرسازی چین یک شکوفایی دراماتیک را در دهه آخر قرن بیستم تجربه کرد. در اوایل دهه 1990، برخی از شرکت های دولتی جواهر سازی شکل گرفتند. با مبالغی که در زمینه منابع انسانی و تکنولوژی سرمایه گذاری شد، این صنعت شروع به همکاری با شرکت های خارجی و فروشگاه های بزرگ دولتی نمود.

در ابتدا برخی شرکت های صنعتی جواهرسازی خارجی، وارد بازار چین شدند. در آن زمان شرکت دِ بیرز اولین مرکز ترویج و تولید الماس خود را در شانگهای تأسیس نمود. همچنین 4 برند موفق و بزرگ در صنعت جواهرسازی چین با نام های Chow Tai Fook، Chow Seng Seng، Tse Sui Luen و Luk Fook نیز وارد بازار چین شدند. در اواخر دهه 1990، حدود 20 هزار شرکت جواهرسازی و 3 میلیون کارگر در صنعت جواهر سازی چین حضور داشتند.

در سال 1990، میزان فروش جواهرات تقریبا به 2 بیلیون یوآن چین بود. در سال 2000، این مبلغ به 89 بیلیون یوان افزایش یافت. بیشترین رشد و پیشرفت در صنعت جواهری چین در دهه 1990 به وقوع پیوست و غالب شرکت هایی که امروزه در چین فعالیت می کنند، در آن زمان شکل گرفتند.

از دیدگاه شرکت دِ بیرز، مصرف کنندگان چینی احساس راحتی بیشتری در خرید الماس می کنند. برخی از خریداران توجه زیادی به کیفیت الماس ها می نمایند. کردوندوم با کیفیت پایین و متوسط نیز برای مراکز تجاری چینی مهم محسوب می شود. جواهراتی که در آنها از سنگ های قیمتی نیز به کار رفته است، راه خود را در بازار چین پیداکرد. اما مشتریان جواهرات اطلاعات کمی دررابطه با سنگ های قیمتی داشتند.

در دهه 1990 پلاتین پیشرفت چشمگیر در بازار چین داشت. در سال 1994 این فلز گرانبها تنها یک درصد از بازار چین را به خود اختصاص می داد. در سال 1998 این میزان به 23 درصد افزایش یافت به طوری که چینی ها دومین کشور مصرف کننده پلاتین در جهان به شمار می رفتند.

در طول دهه 1990 تا قرن بیست و یکم میلادی، مراکز دولتی چین، نقش اصلی و اساسی را در بازار جواهر فروشی چین ایفا می کنند. برخی از فروشگاه ها پس از اینکه مراکز دولتی تمرکز خود را بر جواهرات گذاشتند، رونق بیشتری گرفتند. یکی از مثال های خوب و معروف در این زمینه فروشگاه جواهری Cai Shi Kou در پکن است.

اگرچه در طی سال های 1989 تا 2012، جواهرفروشی های چینی هر ساله بالاترین میزان خرید و فروش را به خود اختصاص می دهند. همین عامل سبب شده است تا آنها برند های خاص خود را برای صنعت جواهر سازی داشته باشند. Guo Hua یکی از شرکت های موفق در زمینه صنعت جواهرات در چین است. اکنون پکن یکی از اصلی ترین مراکز خرید و فروش پلاتین محسوب می شود.