جایگاه فیروزه در صنایع دستی ایران

تزئین سنگ فیروزه بر روی ظرف هایی با پایه سیمین، نقره و یا برنجی صورت می گیرد؛ بدین صورت که دانه های گوناگونی از فیروزه را روی ظروف مورد نظر جای داده و پرداخت می نمایند که اصطلاحا به آن فیروزه کوبی می گویند.

این عمل بیشتر در اصفهان و توسط هنرمندان چیره دست اصفهانی انجام می شود. همچنین برای طراحی خطوط برجسته خوشنویسی مانند نستعلیق، نسخ و غیره از فیروزه استفاده می شود. این روش بیشتر برای نوشتن آیاتی از قرآن کریم و اشعار ادبی به کار می رود.

نمونه های بی نظیری از اشیا و خط نوشته های آراسته به فیروزه در خزانه جواهرات ملی ایران (محل نگهداری بی نظیرترین سنگ های جواهر) موجود می باشد. در این موزه منحصر به فرد یک غرفه به فیروزه اختصاص دارد.

سنگ های موجود در آن از بهترین نوع فیروزه است. اشیایی چون شمشیر زرین فیروزه نشان، یک قدح زرین، پیاله های کوچک پایه دار از جنس فلز سفید و زراندود که به صورت گیره فنجان های کوچک قهوه خوری به کار رفته است.
دو سر دوشی که از تکه چوب های مسطح ساخته شده و با پارچه ای سرخ رنگ پوشیده شده و بر روی پارچه و ورق های زر منقوش، سوار شده است.

روی هر یک از سردوشی ها طغرای درشتی با زه زر و تخمه فیروزه به چشم می خورد که متن طغراها: «السلطان علی بن موسی الرضا» است. افزون بر اشیاء منحصر به فرد مذکور، اشیای دیگری مانند کوزه قلیان، مگس پران اسب، جقه، سر نی و سر قلیان سیمین آراسته به فیروزه، زنجیرهای ساعت های جیبی، آویزها، انگشترها و دستبند های طلا مزین به فیروزه، الماس و ... دیده می شود.