تاریخچه ای از تراش الماس | الماس تراش خورده | قسمت سوم

در قسمتهای قبلی دوران رومی ها و ماقبل آن را بررسی و نکات مبهم تاریخی را نیز عنوان کردیم. در متن زیر به ادامه همین مبحث با موضوع تراش الماس خواهیم پرداخت.

آموزشگاه گوهرتراشی و گوهرشناسی آرگو


مقدمه ای ازتراش الماس

پس از سقوط امپراطوری روم،الماس بطور کلی از جواهرات اروپایی ناپدیدشد. تا قرن هجدهم، هند تنها منبع الماس بود و زنجیره عرضه الماس به اروپای غربی، با کمبود بازرگانان رومی، مختل شد. گسترش مسیحیت باعث تسخیر(مقهور شدن) محبوبیت سنگهای قیمتی شده بود. مذهب جدید ویژگی های خرافی که با سنگ همراه بودرا محکوم کرد. برخلاف شرایط اروپائیها، گوهر محبوبیت خود را در دنیای اسلام و بین هندی ها حفظ کرد و در منابع تاریخی از این مذاهب کتب مرجع جذابی یافت میشوند.راتناپاریسکا (Ratnapariska) نوشته بوداباتا (BhuddaBhatta) – یک متن هندی که تاریخ آن حداقل به قرن ششم بازمیگردد– اینگونه نوشته است:

خردمندان نباید از الماسی با نواقص قابل مشاهده استفاده کنند؛ زیرا تنها برای صیقل دادن سنگهای قیمتی کاربرد دارد و از ارزش کمی برخوردار است.

از آنجا که صیقل دادن دیگرسنگ های قیمتی با یک بلورکامل،عملی نیست،این متن باید نشانگر کوبیدن الماس بی کیفیت بمنظور ایجاد پودر الماس باشد. سفر تاریخی ما بعد از این،به سمت قرن دهم حرکت میکند

جائی که البیرونی (ابوریحان بیرونی) این متن را مینویسد:

... این افراد همچنین میگویند که این (الماس) درمیان تمام سنگهای قیمتی، سخت ترین است و بر تمام سنگهای دیگر غلبه میکند، با این وجود نرم ترین و کم تراکم ترین فلز آن را میشکند، یعنی سری که موم ماننداست.... این (سر) همچنین الماس را می ساید ... زمانی که در مرحله آسیاب و پودرسازی است، قطعاتش (الماس) کوچکتر میشوند و جواهرساز آنها را با چیزی که ناصافی ها را از بین میبرد، میپوشاند.

حالا چرا این موضوع اینقدر جالب است؟ اول، اینجا ما منابع تاریخی قابل اعتمادی داریم که به ما میگویند که کارگران گوهرتراش هندی قرن ششم و جواهرسازان اسلامی قرن دهم الماس را می سائیدند تا سایر سنگها را صیقل دهند. نکته قابل تامل این است که جائی دیگر در همین متن، البیرونی الماس بودن یک سنگ را بدلیل اینکه سطوح بلوری اش را میتوان صیقل داد، رد میکند. این تلویحا نشان میدهد که صیقل دادن الماس با پودر الماس تا قرن دهم شناخته نشده بوده است.

جک اگدن (Jack Ogden)، مورخ برجسته عرصه جواهرات، گزارش میکند که جواهر اسلامی از قرون وسطی را دیده که احتمالا متعلق به قرن سیزدهم و حاوی الماسی با تراش (Table Cut)بوده است. اینها قدیمی ترین الماس های تراش خورده شناخته شده موجود هستند. گزارش اگدن مقارن با نوشته های تاریخی است. یک متن هندی، به نام آگاستیماتا (تاریخ کتاب نامعلوم می باشد اما این باور وجود دارد که مدت کوتاهی پس از قرن سیزدهم میلادی نوشته شده است) اینگونه به ما آموزش میدهد:

الماس را نمیتوان با کمک فلزات و سایر گونه های سنگهای قیمتی تراش داد؛ اما الماس در مقابل صیقل دهی نیز مقاومت میکند، این گوهر تنها توسط یک الماس دیگر صیقل میتواند داده شود.

نظرات
ديدگاه هاي ارسال شده توسط شما، پس از تاييد توسط سايت طلا در وب سايت منتشر خواهد شد
اخبار سایر رسانه ها