زمین شناسی الماس در هند

بسیاری از افراد نمیدانند که هندوستان یکی از معادن الماس در جهان بوده و الماسهای بسیار معروفی را در خود جای داده است. گلکنده یکی از مناطق هند است که در میان رودهای گوداواری ، وینگانگا ، کریشنا ، و ایالت مهاراشترا و آندرا پرادش قرار دارد. امروزه منابع دقیق «معادن گلکنده» مشخص نیست و تنها چیزی که از منابع الماس هند باقی مانده در ماجگاوان (یکی از شهرهای آندرا پرادش) نزدیک پانا می باشد.

الماس های گلکنده که در اصل متعلق به شبه قاره هند هستند از ایجاد فشار توسط تکتونیک صفحه ای (تئوری که به بررسی و مطالعه حرکات وسیع مقیاس در لیتوسفر کره زمین می پردازد) و در حالی که پوسته اقیانوسی تتیس به هم می خورد، تشکیل می شود. اگرچه که جا به جایی و بهم خوردن این صفحات و لایه های اقیانوسی هر سال حدود 10 سانتی متر است و صدها میلیون سال طول می کشد. همین میزان انرژی برای تشکیل رشته کوه های هیمالیا که باعث بروز فعالیت های آتش فشانی برای ایجاد مناطق الماس خیز و سنگ های آتشینی همچون کیمبرلیت می شود؛ کافی است.

میلیون ها سال پس از فرسایش در اثر بارش باران و برف، الماس ها از حالت سخت (همچون کیمبرلیت) در آمدند و در مناطق آبرفتی همچون گلکنده رسوب شدند. در یک مقاله قدیمی به نام Utapalaparmala مربوط به جواهرشناسی ویژگی های یک الماس ایده آل این گونه بیان شده است: خالص و عاری از هر گونه لک، شفاف، شش گوشه، دارای 8 سطح تراش خورده با لبه های تیز.

طبق نوشته های قدیمی هند، الماس ها 8 سرچشمه ی اصلی داشته اند که هر کدام از آنها، با توجه به رنگ نوع الماس شان قابل تشخیص هستند. الماس هایی که در سواحل ونا یافت می شوند خالص و بی رنگ، الماس های مناطق هیمالیا مس رنگ، الماس های کالینگا (یکی از استانهای فیلیپین) طلایی روشن، الماس های کوسالا (یکی از مناطق قدیمی در هند) کم رنگ شبیه شکوفه های آلبالو، الماس های ماتانگا دارای رنگی شبیه شکوفه های گندم، الماس های پوندرا خاکستری رنگ مایل به آبی تیره، الماس های سائوراسترا قرمز مسی کم رنگ، و الماس های سوپارا مشکی رنگ هستند.

الماس ها به عرفان و بودا، هند و تیبتان نیز مربوط می شوند. دورجس ، یک جادوگر بودایی قدیمی الماس را به شکل هرم در می آورد. طبق افسانه های قدیمی بودا، دورجس تجلی بخش کوه مرو ، کوه مقدسی که در مرکز جهان واقع شده است، می باشد. افسانه های بسیار دیگیری نیز درمورد الماسهای هند وجود دارند که نشان از اهمیت و کهن بودن آن دارد.